Van Angst naar Liefde

Angst is een reflex

Angst is vanuit de evolutie de drang tot overleven. Angst is een reflex. En je kunt denken wat je wilt, die reflex bepaalt wat je doet. De amygdala is een gebied in de hersenen dat negatieve ervaringen aan angst koppelt. Het gebeurt volkomen reflexmatig. We denken wel dat we handelen naar de meningen en intenties die we hebben, maar ondertussen bepaalt ons brein - ons denken, ons ego - wat we doen. Onze bewuste gedachten spelen maar een heel kleine rol in wat we daadwerkelijk doen. Alles wat we ooit hebben meegemaakt, geleerd, gezien, gehoord, hebben gelezen of andere mensen hebben zien doen, wordt opgeslagen in ons onderbewustzijn en ligt in patronen vast in ons brein. De patronen die al actief waren worden versterkt. Daardoor blijf je het denken en doen. Ons onderbewustzijn is een opslagplaats van onbewuste herinneringen, emoties, associaties en voorkeuren. In de loop van het leven komt er allerlei input van buitenaf bij zoals dus het nieuws van iedere dag. Het gros van de mensheid is compleet geïdentificeerd met iedere gedachte en emotie die in hen opkomt. Ze weten niet wie ze werkelijk zijn en spelen een script. Ze doen niets anders dan het herhalen van oude conditioneringen. Onwillekeurig worden we allemaal geleid door zelfbedrog, alleen zal niemand die bij zichzelf te rade gaat dit zelfbedrog doorzien. Dit is geen onwil, onze hersenen zijn hier gewoonweg niet zo goed in. EEN GROTE WEERSTAND Omdat we onze angst en pijn vaak niet onder ogen durven te zien hebben we over het algemeen een grote weerstand tegen het verleden, waardoor we het verleden eigenlijk het liefst willen vergeten of negeren. We geloven dat als we onze angst en pijn voelen, ze ons zullen overweldigen. Waar we ons echter vaak niet van bewust zijn, is dat het ego desondanks ieder besluit dat we nemen, zich baseert op wat het al weet. Oftewel, het ego valt altijd terug op oude gewoonten. Dat is de reden waarom we niet alleen ons verleden het liefst willen vergeten of negeren, maar vaak ook niet openstaan voor iets nieuws. Want wat nieuw is, is ook vreemd, en wat vreemd is kan eng en bedreigend zijn om onze blik naar binnen te richten om uit de vicieuze cirkel van het leven te stappen. ' Marja de Vries schrijft in haar boek samenlevingen in balans: 'De angst om door deze 'vreselijke' gevoelens verteerd te worden zorgt ervoor dat we onszelf ervan overtuigen dat we ons, door ze te vermijden, beter en uiteindelijk veiliger zullen voelen. Helaas is het tegenovergestelde waar. Wanneer we vechten tegen of weglopen voor onaangename of pijnlijke momenten in ons leven, maken we het meestal veel erger. Hoe meer we onze gevoelens vermijden, des te groter is de macht die ze op ons gedrag en gevoel van welzijn uitoefenen. Wat niet wordt gevoeld blijft hetzelfde of wordt intenser, waardoor er een hele reeks van venijnige en ondermijnende emoties ontstaat. Dit dwingt ons om onze verdedigingsmethoden en manieren van vermijding en controle sterker te maken. We creëren dan een vicieuze cirkel'. JE ZIT IN JE HOOFD Een onhandelbare angst zorgt er voor dat we vast blijven zitten in het verleden. Je zit er dan letterlijk en figuurlijk in vast. Je zit dan in je hoofd. Maar dat hoofd, dat wil zeggen: het denken in dat hoofd, gedraagt zich niet gewoon, het gedraagt zich als een molen, als een dolgedraaide molen. Er is sprake van een niet te doorbreken gedachtenstroom. Emoties en gevoelens wisselen elkaar dan af en zijn als de verschillende weertypen. Er doemen dan vaak onbekende angsten op die zich het beste laten verwoorden als: 'Hoe moet het nu verder?' Of: 'Nu komt het nooit meer goed.' Er ontstaan talloze zorgen en zorgjes die eventueel uitmonden in ernstige 'rampscenario's: voorstellingen van hoe rampzalig je leven wellicht zal gaan verlopen: wat je je allemaal zult moeten ontzeggen, dat je vanaf nu iedereen alleen maar tot last zult zijn. Vaak zijn dergelijke rampscenario's buitengewoon levendig en indringend en daardoor hebben ze een geweldige overtuigingskracht: je gaat werkelijk geloven dat het waar is wat je allemaal voor je ziet. Daardoor ontstaat er nog meer angst: angst voor wat je allemaal aan ellende voor je ziet opdoemen. Je verdubbelt je angst op deze manier: je was al bang voor de pijn en nu ben je ook nog bang voor de toekomst! Want zo werkt het: angst versterkt zichzelf, doordat je je van alles in je hoofd gaat halen wat je bang maakt. Albert Einstein zei in dit verband: 'We raken niet in de problemen door wat we niet weten, maar door wat we zeker denken te weten'. Lees vooral verder over hoe angst bij de toekomst hoort  KLIK HIER OF TERUG NAAR OVERZICHT